- Scholen
- 2 februari 2023
Rachida El Masoudi over de dilemma’s van inclusiever onderwijs
Hatice Golumu over haar persoonlijke ervaringen met het speciaal onderwijs
‘Ik begrijp Muaz nu veel beter en kan hem daardoor beter helpen’
- 13 april 2023
- in: De ouder
Hatice Golumu met haar zoontje Muaz
Muaz is een jongentje met autisme, een taalachterstand en een gedragsprobleem. Hij is negen jaar, maar gedraagt zich als een kind van twee. Ook heeft hij een taalontwikkeling die bij een kind van die leeftijd past. En hij wordt kwaad als dingen anders gaan dan hij gewend is. Daarom gaat hij naar de PI-school De Pionier en de dagbesteding Kameleon – beide in Duivendrecht. Zijn moeder Hatice Golumu vertelt over haar persoonlijke ervaringen met het speciaal onderwijs.
Toen Muaz twee jaar was, ging hij naar de voorschool van Impuls in Osdorp. “Ik wist dat hij anders was dan andere kinderen”, vertelt Hatice. “Hij speelde bijvoorbeeld niet met leeftijdsgenootjes, hij reageerde niet op zijn naam, maakte geen oogcontact en zag geen gevaar. Maar wat er precies aan de hand was, wist ik niet. Muaz vond het erg moeilijk om zich aan te passen aan de structuur van de voorschool en had regelmatig woede-uitbarstingen. Daarom liet de voorschool een onderzoek doen. Jeugdzorgmedewerkers observeerden hem onder andere een half jaar op de voorschool en thuis. Daaruit bleek dat hij autisme heeft. Vandaar dat de leerkrachten voorstelden om Muaz naar het Medisch Orthopedagogisch Centrum (MOC) ’t Kabouterhuis in Geuzenveld te laten gaan. Zij helpen kinderen met een ontwikkelingsachterstand, opvoedings- en/of psychiatrische problemen. Mijn man Hakan en ik besloten om Muaz op de voorschool te laten zitten. Het ging nog maar om een jaartje. Achteraf gezien was het beter geweest als hij toen meteen naar ’t Kabouterhuis was gegaan. Dan hadden we hem thuis beter kunnen helpen, omdat we vanuit ’t Kabouterhuis begeleiding thuis kregen. En was hij minder overprikkeld geraakt. Op het MOC ’t Kabouterhuis zat hij namelijk in een kleinere en rustige klas.”
Ik kan Muaz beter helpen
Uiteindelijk zat Muaz van zijn vierde tot en met zijn zevende jaar op het MOC ‘t Kabouterhuis. Hatice: “In het begin wilde hij daar niet naartoe. Hij vond het moeilijk om de dag te starten. Leerkrachten gaven aan dat we dat konden doorbreken door Muaz duidelijkheid en structuur te geven. ’s Avonds – voordat hij naar bed ging – vertelde ik hem op basis van pictogrammen wat er de volgende ochtend ging gebeuren. ‘Je wordt wakker, dan kleed je je aan, ga je ontbijten en ga je naar school.’ Nu het helder is voor Muaz hoe zijn ochtend eruitziet, gaat hij veel makkelijker naar school.”
Ook leerde hij via ‘Pivotal Response Treatment’ (PRT) – een ‘evidence based’ behandelmethode voor kinderen, jongeren en volwassenen met autisme – woorden. Hij oefende woorden met de leerkrachten, maar ook thuis met mij. Hierdoor kan hij beter aangeven wat hij wil. Verder sliep Muaz al jaren erg weinig. Leerkrachten en een kinderarts gaven aan dat het niet duidelijk voor hem was wanneer hij moest gaan slapen. Daarom lieten leerkrachten hem pictogrammen zien van wat je doet voordat je naar bed gaat. En thuis vertellen Hakan en ik duidelijk aan Muaz dat hij – voordat hij naar bed gaat – nog even kan spelen, daarna het speelgoed moet opruimen, zijn tanden moet poetsen en zijn pyjama aan moet doen. Om die reden is hij rustiger en slaapt hij veel beter. Door al deze ondersteuning van het MOC ’t Kabouterhuis begrijp ik Muaz nu veel beter en kan ik hem daardoor beter helpen.”
Tevreden over extra begeleiding
“Ik ben blij met hoe ’t Kabouterhuis Muaz begeleidde en hoe de PI-school De Pionier en de dagbesteding Kameleon dat nu doen. Hakan en ik hebben veel contact met de leerkrachten en werken goed met hen samen. Ze luisteren naar waar wij tegenaanlopen en geven ons tips.
Zo wisten we niet hoe we Muaz duidelijkheid en structuur konden geven. Bijvoorbeeld als ik samen met hem zijn speelgoed wilde opruimen. Van de leerkrachten heb ik geleerd om Muaz dan kort te vertellen wat hij gaat doen, met wie, waar, wanneer en hoe. En daar ook pictogrammen bij te gebruiken. Als het hem dan lukt om het speelgoed in bijvoorbeeld 10 minuten op te ruimen, geef ik hem een compliment.”
Niet zeker of er een plekje is
“Wat ik minder fijn vind, is dat het niet altijd zeker is of er een plekje voor Muaz op een school of op een dagbesteding is. Het zou mooi zijn als het MOC ’t Kabouterhuis voor kinderen van vier tot en met twaalf jaar is. Nu moest Muaz – toen hij zeven jaar was – naar de PI-school De Pionier en de dagbesteding Kameleon. En bij de dagbesteding gaat het om korte trajecten die elkaar afwisselen. Voor Muaz is dat niet goed. Het kost hem tijd voordat hij doorheeft hoe de nieuwe situatie werkt. Ook heeft hij meer last van woedeaanvallen.”
Moeders zoeken steun bij elkaar via WhatsApp-groep
Als laatste vertelt Hatice trots over de WhatsApp-groep die ze – samen met een vriendin – heeft opgericht voor moeders met kinderen met een beperking. Denk aan een taalachterstand of het Downsyndroom. “We luisteren naar elkaar. Naar wat we allemaal meemaken met onze kinderen. En delen tips met elkaar. Maar we doen ook leuke dingen zoals bowlen, hoor”, besluit ze lachend.
