Directeur Mirjam Jansen van OBS Multatuli in Bos & Lommer:

‘Met een beetje extra aandacht kunnen de meeste kinderen gewoon naar school’

Mirjam Jansen op de startbijeenkomst BEN in de Buurt, 12 oktober 2022

Mirjam Jansen (53) begon haar carrière voor de klas, werd ambulant begeleider in het speciaal onderwijs waar ze ‘kinderen met een rugzakje’ (een van de voorlopers van passend onderwijs) begeleidde, en werkt de laatste jaren als schoolleider, sinds een jaar bij OBS Multatuli in Bos & Lommer. “De ‘rugzakjes’ kenden een openeindfinanciering. Wie goed was in het aanvragen daarvan kreeg veel rugzakjes, maar scholen die het misschien het hardst nodig hadden, kregen er weinig. Financieel liep het behoorlijk uit de hand. Toen kwam passend onderwijs, maar ook dat werkte niet helemaal zoals het zou moeten werken, omdat het voor veel extra bureaucratie en daardoor vertraging zorgde. Ik hoop dat we met BEN in de Buurt de nodige veranderingen in gang kunnen zetten om ervoor te zorgen dat kinderen wél snel de hulp krijgen die zij nodig hebben.”

De school als budgetbeheerder

De traagheid in het huidige systeem zorgt voor de grootste frustratie, zegt Jansen. “Met de komst van passend onderwijs werden veel begeleiders in expertiseplatforms geplaatst. Wanneer ik als school hulp nodig heb voor een kind, moet ik daar een aanvraag indienen. We zijn dan zo een half jaar verder. Het kind is dan al lang vastgelopen en in het ergste geval een thuiszitter geworden. Terwijl dat voorkomen had kunnen worden door meteen hulp te bieden. Onze school werkt constructief samen met het OKT en de Ouder- en Kindadviseur. Maar het systeem als geheel is te veel gericht op documenten: je moet kunnen aantonen dat een kind hulp nodig heeft. Terwijl we allemaal hetzelfde willen: dat ieder kind naar school kan gaan, als het nodig is met extra ondersteuning.”
Wat haar enorm zou helpen is dat de school budgetbeheerder wordt, en de benodigde hulp zelf kan regelen. “Wij kunnen dan sneller doorpakken en bijvoorbeeld meteen een assistent inhuren voor een extra paar handen in de klas. Dat hoeft echt geen hooggekwalificeerd personeel te zijn. Het gaat er vaak om dat een kind een tijdje persoonlijk begeleid wordt, persoonlijke aandacht krijgt, om goed te kunnen landen op school. Daar kunnen studenten bijvoorbeeld ook prima voor worden ingezet.”

DSC_0516-1-scaled
OBS Multatuli Bos & Lommer

Excellente leerkrachten

OBS Multatuli staat in een sociaaleconomisch zwakke buurt. “Kinderen krijgen van huis uit niet veel mee”, zegt Jansen. “Hun wereld is klein, reikt vaak niet veel verder dan hun huis en de straat waar ze wonen. Juist voor deze kinderen is het belangrijk dat ze net wat extra aandacht krijgen. Ik ben er trots op dat het onze school lukt om ook de meer bijzondere leerlingen een plek te geven.”
Mirjam Jansen heeft het geluk dat ze de beschikking heeft over een aantal excellente leerkrachten en onderwijsassistenten in haar team. “Ze beschikken over de juiste sleuteltjes om contact te maken met kinderen en hun ouders. Het begint ermee dat je het kind ziet, dat je luistert naar wat het nodig heeft en dat je vraagt: wat kan ik voor je doen?”

Extra handen in de klas

Haar grootste zorg voor de toekomst is het tekort aan personeel. Nu kan ze nog assistenten inhuren met de extra gelden die na de coronamaatregelen beschikbaar kwamen, maar als dat binnenkort ophoudt, zijn ze weer terug bij af. “Terwijl extra handen in de klas de meest effectieve manier is om de werkdruk bij leerkrachten te verlagen. Ik maak me zorgen om de draagkracht van het team op de langere termijn. We moeten er alles aan doen om dat op peil te houden.”
Wat ze vurig hoopt snel mogelijk met elkaar te bereiken: dat er geen kind meer thuis komt te zitten, vermangeld in het systeem. “Deze kinderen zijn papieren dossiers geworden. Ze hebben een sticker gekregen: niet plaatsbaar in het reguliere basisonderwijs. Terwijl de meesten van hen met een beetje extra aandacht gewoon naar school kunnen.”

Kijktip van Mirjam Jansen:

‘Ik raad iedereen de documentaireserie Verloren Kinderen aan, die onlangs te zien was bij de NPO. Je ziet daar heel helder waar het misgaat in het contact tussen ouder, kind en school. En dat thuiszitten altijd een noodoplossing is. Als je de ouders dan vraagt waar ze mee geholpen zouden zijn, zeggen ze: met een beetje extra aandacht en begeleiding thuis. Vaak is er niet veel meer nodig dan.’

Deel deze pagina: